رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان سالامبور و چرم ایران با برشمردن مشکلات پیش روی صادرکنندگان این صنعت گفت: مجموعه سیاستگذاری‌های غلط و عدم توجه دقیق وزارت صمت به صادرات چرم و سالامبور، منجر به کاهش صادرات از 200 میلیون دلار سال 91 به 7 میلیون دلار در 5 ماهه ابتدای سال جاری شده است.

به گزارش روابط عمومی اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان سالامبور و چرم ایران به نقل از دنیای اقتصاد، محمد لاهوتی با تاکید بر اینکه صادرات سالامبور و وت‌بلو به هیچ عنوان خام‌فروشی نیست، گفت: تعریف کالای خام در ماده 37 قانون رفع موانع تولید به وضوح تعریف شده و استفاده از این واژه چیزی جز فرار به جلو برای رفع مسئولیت و خودداری از پاسخگویی از سوی مسئولان نیست؛ این در حالی است که وت‌بلو بیش از 40 درصد و سالامبور بالغ بر 25 درصد ارزش افزوده ایجاد می‌کند و لذا طرح مسائلی تحت عنوان«خام فروشی» در قالب پروپاگاندای رسانه‌ای به مفهوم تضعیف صادرات این صنعت است.

رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان سالامبور و چرم ایران افزود: تمام تولیدکنندگان مستقر در شهرک صنعتی چرمشهر دارای پروانه بهره‌برداری چرم‌سازی بوده و واحدهای تولیدی چرم مورد تایید وزارت صمت هستند و به همین دلیل، پروانه بهره برداری دریافت کرده و به هیچ عنوان واحد تولیدی صرف سالامبور و وتبلو وجود ندارند؛ گرچه ممکن است خطوط تولیدی موجود کهنه و فرسوده باشند؛ بنابراین این طور نیست که صادرکنندگان در یک سمت و تولیدکنندگان در سوی دیگر قرار گرفته و در تقابل با یکدیگر قلمداد شوند؛ این در حالی است که هم اکنون عملکرد مقامات مسئول در این حوزه، منجر به دوقطبی شدن صنعت شده؛ در حالیکه امروز که کشور نیازمند ارز بوده نمی بایست ارز اوران کشور که در چارچوب قوانین موجود اقدام به صادرات می کنند را تضعیف نمود، بلکه تنها با برنامه‌ریزی می‌توان به سمت تولید محصول با ارزش افزوده حرکت کرد.

وی با تاکید بر اینکه دامن زدن به مباحث غیرمنطقی در عرصه ممنوعیت صادرات سالامبور  منجر به از بین رفتن اشتغال موجود واحدهای فعال در چرمشهر خواهد شد و کارخانجات را تبدیل به واحدهای صنعتی متروکه می‌کند، تصریح کرد: حجم صادرات سالامبور در بهترین شرایط در سال 91 بالغ بر 200 میلیون دلار بوده که با وضع عوارض از یک سو و کاهش پایه‌های صادراتی از سوی دیگر، این عدد را امروز به 35 میلیون دلار در سال 98 و 7 میلیون دلار در 5 ماهه 99 رسانده است؛ پس هجمه‌ای که به صادرکنندگان کشور وارد می‌شود، در حوزه یک سبد 35 میلیون دلاری است که بیشترین حجم اشتغال را در این بخش در بردارد.

لاهوتی با اشاره به وضع عوارض بر صادرات سالامبور و وتبلو به بهانه جلوگیری از خام‌فروشی و صادرات دارای ارزش افزوده پایین گفت: این عوارض صادراتی در حالی وضع شده که قرار بر این بود منابع حاصل از پرداخت این عوارض از سوی دولت، به صنعت برگردد تا منجر به توسعه آن شود، اما متاسفانه تنها منجر به حصول درآمد برای دولت ولی کاهش صادرات شده است؛ این شرایط در حالی است که به دلیل بالا بودن عرضه و تنها جذب ۱۰ تا ۱۵ درصدی بازار داخل چاره ای جز صادرات نیست و در صورت ممنوعیت  صادرات سالامبور و‌ وتبلو‌ و‌ کمبود تجهیزات مستقر در واحدها می بایست پوست های موجود را امحا و‌ یا دفن ‌نمود که بیشترین ضرر و لطمه را به محیط‌زیست وارد خواهد کرد؛ پس چاره‌ای جز صادرات وجود ندارد.

لاهوتی در مورد میزان تولید پوست سبک (گوسفندی و ‌بزی) گفت: کشتار به 18 تا 20 میلیون راس در سال رسیده و حتی اگر تمامی پوست تبدیل به چرم و محصول نهایی شود که بالاترین ارزآوری را دارد، مصرف آن در کشور، کمتر از 15 درصد بوده و 85 درصد آن باید صادر شود و‌این‌موضوع بدلایل متعدد اصلا امکانپذیر نیست.

رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان سالامبور و چرم ایران به عواقب ناشی از عدم عضویت ایران در سازمان جهانی تجارت اشاره و خاطرنشان کرد: صادرات چرم از سوی کشورهایی همچون ایتالیا، اسپانیا، ترکیه و پاکستان با تعرفه 5 درصدی به کشورهای دیگر صادر میشود؛ ولی صادرات ایران با تعرفه 20 تا 35 درصدی صورت می‌گیرد که همین امر، قدرت رقابت را برای صادرکنندگان ایرانی کاهش می‌دهد؛ لذا خریداران خارجی تمایلی برای خرید محصولات نهایی ایرانی ندارند.

لاهوتی به پرداخت بالغ بر 150 میلیارد تومان عوارض از سوی تولیدکنندگان صادرکننده طی 8 سال گذشته اشاره کرد و گفت: عددی که در بودجه برای حمایت از تولیدکنندگان این صنعت دیده شده، در سال گذشته 20 میلیارد تومان بوده که به دلیل بروکراسی‌هایی موجود تنها یک واحد امکان استفاده از آن را داشته؛ در حالیکه امسال نیز طبق آمار مدیرکل صنایع نساجی وزارت صمت، 6.8 میلیارد تومان در بودجه در نظر گرفته و البته 5 میلیارد تومان نیز از سوی بانک کشاورزی اختصاص یافته؛ لذا اگرچه مبالغ هنگفتی از این محصول و صادرات آن، عوارض گرفته می‌شود؛ اما عددی که به چرخه اقتصادی این صنعت برمی‌گردد، صفر درصد بوده و عوارض تنها منابع دولت را افزایش داده و صنعت را روز به روز ضعیف‌تر کرده است.

وی عدم سرمایه‌گذاری خارجی در این صنعت را یکی از مشکلات جدی عنوان کرد و اظهار داشت: حضور محصولات ایرانی در بازارهای جهانی بعنوان زیرمجموعه برندهای مطرح دنیا، منجر به ایجاد ارزش افزوده مناسب خواهد شد؛ چراکه یکی از انتقادات مطرح به صادرات سالامبور یا وت‌بلو، تبدیل به محصولات با ارزش افزوده در کشورهایی همچون ایتالیا است؛ در حالیکه برندسازی در این حوزه منجر به ایجاد ارزش افزوده بالا شده و اگر برند را از برخی کالاهای تولیدی این صنعت در دنیا برداریم، قیمت تا 70 درصد کاهش خواهد یافت، پس برندینگ یکی از موضوعات مهم است. حتی در کشوره خود ما بر خلاف تصور بیشترین مبلغ پرداختی برای برندهای ایرانی و‌ نه چرم‌ مصرفی است؛ چراکه بعنوان نمونه یک کاپشن کمتر از ۴۰۰ هزار تومان چرم مصرف می کند؛ ولی تفاوت این عدد تا مبلغی که مصرف کننده پرداخت می‌کند، مبلغ ناچیزی مربوط به هزینه های جانبی و بیشترین آن مربوط به برند کالا است.

لاهوتی گفت: واقعیت این است که در وهله اول مواد اولیه و ماشین‌آلات مدرن و به‌روز، قالبا وارداتی است و از آنجا که به دلیل حمایت از تولیدات داخلی طی ۴۰ سال گذشته، اجازه ورود ماشین‌آلات و مواد اولیه امکان‌پذیر نیست یا با تعرفه بالا روبرو است، همچنین بدلیل گران بودن خط تولید این صنعت و‌عدم‌حمتیت دولت ها واحدهای تولیدی نتوانسته‌اند خود را به روز کنند. این در حالی است‌که‌ کشور ترکیه که طی ۲۰ سال گذشته تبدیل به یکی از تولیدکنندگان مهم چم دنیا شده ۵۰ درصد سرمایه‌گذاری بصورت بلاعوض به تولید کننده پرداخت می کند.

وی ادامه داد: از آنجاییکه در تقسیم‌بندی وزارت صنعت، صنعت چرم زیرمجموعه صنعت نساجی قرار گرفته و به دلیل وسعت صنعت نساجی، کمتر به این صنعت توجه شده و‌عملا به ای ن صنعت  بی توجهی شده این در حالی است‌که مسیولین مربوطه ژست حمایت از این صنعت گرفته و‌ شعار حمایت ارزش افزوده سر می دهند، اگر حقیقت در گفتار دارند؛ آمار حمایت ها از صنعت نساجی و چرم‌ را طی‌۳۰ سال گذشته را منتشر کنند تا مردم قضاوت کنند چه میزان حمایت کرده اند که امروز انتظار صادرات محصول چرمی را دارند.

رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان سالامبور و چرم ایران خاطرنشان کرد: روند انتقال تکنولوژی عموما با سرمایه‌گذاری مشترک و یا انتقال دانش فنی همراه است؛ اما در ایران متاسفانه به دلایل متعدد، سرمایه‌گذاری خارجی مورد توجه نبوده و حمایت‌های لازم از سوی مسئولان صورت نگرفته؛ پس این صنعت به نوعی رها و روز به روز کوچکتر شده است.

لاهوتی در پایان متذکر شد: در شرایطی که کشور نیاز به ارز صادراتی برای تامین کالاهای وارداتی دارند بجای نادیده گرفتن زحمات از تلاش صادرکنندگان  این بخش بمنظور حفظ صادرات و ارز اوری به حمایت واقعی و کاربردی از این صنعت پرداخته و این را بدانند که همه فعالان این حوزه علاقمند به تولید با ارزش افزوده هستند؛ اما بسترها باید فراهم شوند.